Diccionario de la Ciencia y de la Técnica del Renacimiento
<< Volver

Variantes: calabrote.
( del ant. calabre, y este del port. calabre (DECH) ).

1. sust. m.

1ª datación del corpus: García de Palacio, Instrución náuthica, 1587.
Marca diatécnica: Mar.

Definición:

Cabo grueso hecho de nueve cordones colchados de izquierda a derecha, en grupos de a tres y en sentido contrario cuando se reúnen para formar el cabo. (DLE).

Ejemplo(s):

Ejemplo 1:

Tortores: son quando una nao va desmintiendo las cubiertas, o rindiendo, o abriéndose por el costado que le atessan, sobre la puente de babor a estribor, dos o tres bueltas de calabrote. (García de Palacio, Instrución náuthica, 1587, fol. 154v).

Ejemplo 2:

Digo que cada tonelada de navío a menester dos tercios de quintal de jarcia, ynclusos cinco clables y quatro calabrotes de cuvierta para atoar. (Anónimo, Diálogo fábrica de navíos, ca. 1631, fol. 18v).

Ejemplo 3:

Nombrar personas que, en abordando con el enemigo, salten en él con calabrotes y guindaresas para amarrarse, porque no se despida asta rendirle. (Anónimo, Diálogo fábrica de navíos, ca. 1631, fol. 28r).


<< Volver